در کتاب فریفته تصادف، نوشته نسیم طالب می‌خواندم که کیبوردی که ما اکنون استفاده می‌کنیم (qwerty)، از نظر چیدمان حروف به طور عامدانه‌ای در بدترین شکل ممکن است! زیرا مبدعین ان در نظر داشته اند که سرعت تایپیست‌های ماشین تحریر از حدی بالاتر نرود که موجب گیرکردن نوار جوهر یا شکستن اجزای آن دستگاه شود! اکنون که آن محدودیت نیست بارها تلاش شده که چیدمان اصلاح شود اما به دلیل عادت مردم و گذشتن این اثر شبکه‌ای از توده بحرانی همه‌گیری، دیگر امکان پذیر نیست! یادم به فرآیند های بسیاری از شرکت‌ها افتاد، فرآیند ی به دلیلی، مقطعی به گونه‌ای طرح‌ریزی شده و اکنون دیگر آن دلیل از بین رفته و حتی متضادش به وجود آمده اما هنوز فرآیند به همان شکل باقی مانده است!
برگرفته از لینکدین آقای حسین نورانی
Responses